Do MB Czermeńskiej i na Liwocz

Wstaję o 7, powoli się zbieram, tak że dopiero przed 9 wyruszam. Zamyślony pojechałem dłuższą trasą, zamiast prosto przez kładkę nad Wisłoką, ruszyłem na most i tam sobie przypomniałem gdzie mam jechać. Nadłożenie drogi niewielki, tylko parę km. Dalej lekkimi pagórkami wśród pól.

Droga w Róży © Szalony

Za Różą odbijam w lewo na szutrową drogę, by skrócić trasę, ale potem źle skręcam i zamiast prosto do Chotowej dojeżdżam do Czarnej, tylko dlatego, że nie chciało mi się na mapę zerknąć zrobiłem dodatkowe 10 km. Niby nic, ale zależało mi na czasie, y jak najszybciej dotrzeć do celu. Potem przez Pilzno i drogą na Jasło. Przed mostem nad Wisłoką odbijam w prawo na Jodłową. Wita mnie znak ślepa ulica. Myślę, że rowerkiem jakoś się przedostanę. Wielka woda podmyła most w Zagórzu, na szczęście da się jeszcze po nim chodzić. Pierwszy większy podjazd w Jodłowej daje mi trochę w kość, lekkie zmęczenie i upał. Zjazd do Dębowej, a tam większymi pagórkami docieram do celu - Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Czermnej i odbywający się tam oazowy Dzień Wspólnoty. Tradycyjnie, bo już 3 rok z rzędu docieram tam rowerem, tylko wtedy to był element wyprawy - do Tylicza i ze Szczawnicy. Na górce, gdzie widać i słychać co się dzieje w Kościele zmieniam ubranie na "cywilne" i dołączam do mszy św. z biskupem.

Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Czermnej © Szalony

Po eucharystii dłuższa pogawędka z siostrą i znajomymi, zakup soku i ruszam na Liwocz. Podjazd ciężki, a jeszcze większe zmęczenie, upał, stromizna, teren, brak przełożenia i stosunkowo cienkie opony tego nie ułatwiają mi dostania się na górę tym pieszym szlakiem, więc odcinkami muszę podprowadzać rower. Udaje się tam dłuższy odpoczynek i kontemplacja na wieży nad pięknem okolicy...

Krzyż na Liwoczu © Szalony

Widok z Liwocza na Czermną © Szalony

Widok z Liwocza © Szalony

Szybki zjazd kamienistą drogą do Brzysk, gdzie kończy mi się mapa. Pytam jak najlepiej się dostać do głównej drogi na Jasło napotkanego tubylca, który kieruje mnie na Jodłową, twierdząc, że wcześniej przeprawy na drugi brzeg Wisłoki nie ma. Niezbyt uradowany, tym że znów będę musiał wpełzywać na tą samą górkę ruszam,a sił niewiele mi zostało. Tuż przed nią w Dębowej zatrzymuję się w sklepie. Podjazd od tej strony mniej stromy i przyjemniejszy. Przed Pilznem wyprzedza mnie na milimetry banda buraków, jadących w białym Fiacie Bravo (1995–2001) o numerach RST K707, czymś mnie uderzając (ręka, butelka, pasek, nie mam pojęcia). Szans dogonić ich nie miałem, więc jadę dalej. Za chwilę przejeżdżając nad 4 widzę koreczek w stronę Dębicy. Myślę, że wieśniaki mogą tam stać, więc warto spróbować tamtędy pojechać. Mijam samochody stojące w koreczku do samej Dębicy, a buraków ani śladu. Może to lepiej dla nich, albo dla mnie. Na podjeździe zaczynają mnie skurcze w łydkach łapać, więc zatrzymuję się w sklepie w Dębicy przegryzam coś i przepijam i ruszam dalej lewym brzegiem Wisłoki przez Przecław. W Książnicach widać było nisko latające samoloty nad Wisłoką - pewnie opryski na komary, dzień minął, a już jakby ich mniej.